Play of Selves

In deze serie werkt Bobkin met een ogenschijnlijk eenvoudige lijnvoering, maar creëert hij een intrigerend universum waarin personages uit droom, mythe, theater en alledaags leven samenkomen. Elk figuur lijkt een archetype te vertegenwoordigen — de dromer, de strijder, de geliefden, de dwaas, de performer — gevangen in een moment van introspectie, absurditeit of transformatie. Ze lijken op te duiken uit het collectieve onderbewuste, als spelers in een toneelstuk waarin de rollen constant verschuiven. De zachte, kleurverlopende achtergronden suggereren het verloop van tijd of emotionele landschappen, terwijl de figuren, vaak met disproportionele of gemaskeerde lichamen, ons confronteren met de gelaagdheid van identiteit. Sommige dragen symbolen van macht, andere lijken te zweven tussen genders, werelden of betekenissen. In één werk torst een figuur een plank vol hoofden — maskers of herinneringen? — als een metafoor voor het gewicht van de vele zelven die we meedragen. In een ander balanceert een vrouw een taart op haar hoofd: feestelijkheid en absurditeit versmelten tot een fragiel evenwicht. The Play of Selves is een speelse, maar indringende verkenning van wie we zijn in relatie tot de verhalen die we aannemen en doorgeven. Bobkin laat zien dat identiteit geen vaststaand gegeven is, maar een fluïde, theatrale ervaring waarin we steeds opnieuw rollen aanmeten — of ze juist proberen af te leggen.