De Dijk
180 x 200 cm, olieverf op linnen
De Dijk. Een muur van een dijk. Het beschermt ons, stoot natuurgeweld af en vormt in zekere zin de basis van ons bestaan. Het beschermt onze leefwereld, ons sociale ecosysteem en is tegelijkertijd ook als ware een trap naar een groter gegeven. Daarom staan de mensen in het schilderij ook óp de dijk. Dankzij haar zijn ze hier. De drassige groene klei van de dijk als herinnering aan de grondstoffen waar wij uit voortkomen. Vandaar ook dat het afgebeelde gezelschap piramidevormig is opgesteld, een subtiele knik naar onze evolutie. Deze opstelling roept ook gelijk verwondering op over de samenstelling van dit gezelschap. Wie zijn zij en wat doen zij daar? De diversiteit waarmee zij zijn afgebeeld is een terugkerend element in Bobkin’s werk. Soms zijn de contouren van hun gezicht vervaagd, dan zijn ze juist weer haarscherp. Het lijkt haast alsof de karakters niet allemaal in dezelfde tijdsgeest bestaan. Als dolende zielen door onze geschiedenis heen. Van jong tot oud, van man tot vrouw en van blauwe kraag tot witte boord, de kracht van de constructie verbindt en beschermt ons allemaal. Wie op de dijk staat kan verder. Verder met bouwen. Hoe hoog brengt het ons?
