Sunny Boy
110 x 80 cm, olieverf op linnen
Een figuur staat in een lege ruimte, gehuld in warme zongetinte kleuren. De houding is losjes, bijna vertellend—alsof er iets uitgelegd wordt, of misschien iets wordt begrepen. Het gezicht is deels uitgewerkt, deels vervaagd, als een momentopname tussen aanwezigheid en verdwijnen.
Achter de figuur duikt een felrood wezen op, een schaduw, een metgezel—of een herinnering die meegedragen wordt. Het omhult subtiel, als een echo van iets wat ooit was of nog moet komen. De tegenstelling tussen de lichte, open ruimte en de vurige, dierlijke vorm roept vragen op over identiteit, over balans tussen licht en donker, tussen controle en overgave.
Sunny Boy straalt een speelse melancholie uit. Er lijkt harmonie te zijn, maar tegelijkertijd ook een zekere losgezongenheid. In de stilte schuilt beweging, in het licht een schaduw. Wat precies gaande is, blijft net buiten ons bereik—en misschien ook buiten dat van de figuur zelf.
